Rozdział XIII

Rozdział XIII

"Zaskakujący wieczór"

15 luty 2005

                -Hermiono, Draco no nareszcie. Już się martwiłam, że jednak nie przyjdziecie- powiedziała zmartwiona Narcyza- Wchodźcie wchodźcie. Jest bardzo zimno- powiedziała wpuszczając ich do środka.

                Była zszokowana jej reakcją. Matka Malfoya mówiąca do niej tak przyjaznym głosem? Tego się naprawdę nie spodziewała. W jej oczach widziała szczere ciepło, gdy widziała szczęście Dracona.

                Weszli do jadalni. Było to ogromne pomieszczenie z dużymi oknami. Stół rozciągał się po całej jego długości i mogłaby przysiąc, że pomieściłby przy sobie chyba z 30 osób. Jednak na samym jego końcu było nakryte miejsce dla czterech osób. A był nakryty wspaniale! Droga zastawa, jedwabny obrus, srebrne świeczniki i przeróżne białe kwiaty skomponowane w jeden ogromny bukiet. Kryształowe kieliszki odbijały nieśmiało światło, jakie padało na nie z jednego z pięciu żyrandoli nad stołem. Wszystko było po prostu idealne i niestety czuła, że nie pasuje do całej przedstawionej tu oprawy…

                -Gdzie jest ojciec?- Zapytał Draco odsuwając jej krzesło by usiadła a następnie zrobił to samo ze swoją matką.

                -Za chwilę do nas dołączy. Rozmawia z kimś z tego, co wiem- Powiedziała jego matka, gdy Draco zajął miejsce tuż obok Hermiony.

                Pani Malfoy nie kazała czekać na swojego męża i poprosiła skrzaty by podały potrawy przygotowane przez nie na dzisiejszy wieczór. Miona nie była zadowolona widokiem skrzatów krzątających się wokół nich by im usługiwać jednak nim zdążyła cokolwiek powiedzieć Draco mocno chwycił jej dłoń by ją powstrzymać.

                Usłyszeli kroki by następnie Lucjusz Malfoy zjawił się drzwiach jadalni. Ten człowiek nic się nie zmienił. Wciąż wyniosły pewny siebie. Jego długie blond włosy opadały swobodnie na jego ramionach. Podszedł wolnym krokiem do swojej żony i ucałował ją delikatnie w głowę.

                -Witaj Draco…- Spojrzał szybko na Hermionę- Panna Granger… Myślałem, że ludzie w Ministerstwie żartują. Nie mogłem uwierzyć, gdy powiedziano mi, że… Mój syn spotyka się… z mugolaczką…- Powiedział z uśmiechem jednak wyczuła w jego słowach cynizm.

                Draco zmierzył wzrokiem swojego ojca a jego matka skarciła go dyskretnie.

                Jedli kolacje w spokoju. Draco i Pani Malfoy gawędzili wesoło wciąż zajadając się przepysznymi smakołykami. Hermiona nie miała jednak zbyt wielkiego apetytu a w jej głowie wciąż pobrzmiewały słowa byłego śmierciożercy.

                Spojrzała na Pana Malfoya i zobaczyła, że ten wciąż jej się przygląda. W jego oczach dostrzegła pogardę skierowaną prosto w nią. Spuściła delikatnie wzrok zmieszana.

                -Dlatego zamierzamy się pobrać w czerwcu jakoś po moich urodzinach- Powiedział Draco a ona szybko wyrwała się z zamyślenia.

                Wredny uśmieszek zniknął z twarzy jego ojca. Spojrzał na swojego syna to na nią. Widać, że nie było już tak do śmiechu. Otworzył usta jak by chciał coś powiedzieć ale zaraz je zamknął gdy zobaczył jak Narcyza składa im gratulację.

***

                Odetchnął z ogromną ulgą gdy znaleźli się w ich mieszkaniu. W sypialni szybko zdjął z siebie cały garnitur i nagi powędrował do łazienki.

                -Hermiono chodź do mnie…- Zawołał z nadzieją napełniając wodę do wanny.

***

                -Za chwilę…- Zawołała podchodząc do dużego lustra w ich sypialni.

                Przyglądała się sobie przez dłuższą chwilę. Czego ona oczekiwała? Jego matka była wspaniała. Szanowała ją od momentu gdy dowiedziała się od Harrego jak uratowała mu życie… Ale jego ojciec? Nic się nie zmienił. Dla niego nadal była zwykłą brudną szlamą. Jak mieli być szczęśliwi jeśli nie akceptował jej przyszły teść? Jak ona to sobie wyobrażała? Miała nadzieję, że wszystko będzie w porządku?

                Rozejrzała się po ich sypialni… Czy ona naprawdę pasowała do niego… Do jego świata. Czy będzie w stanie go uszczęśliwić?

                -Mionuś… Proszę cie chodź już do mnie bo jak nie to sam się tu przyniosę!- Usłyszała głos Draco i nie mogła powstrzymać chichotu.

                Tak… Była na bardzo dobrym miejscu…

***

16 luty 2005

                Głaskał delikatnie jej dłoń nie odrywając ani na chwilę wzroku od swojej ukochanej. Hermiona spała smacznie w jego ramionach otulona jego satynową kołdrą. Jej nagie ciało idealnie dopasowało się do jego jak gdyby byli elementami układanki które gdzieś kiedyś się zgubiły i nareszcie odnalazły się po latach tworząc idealną całość.

                -Draco…- Wymamrotała słodko wtulając się w niego mocniej jednak nie przebudzając się nawet na chwilę.

                Uśmiechnął się szeroko. To była kobieta jego życia. Był tego pewien w stu procentach.

                Był tylko jeden problem. Cholerny problem który mógł to wszystko zniszczyć. Jego własny ojciec…

***

                Pocałował ją namiętnie na pożegnanie pod drzwiami jej gabinetu.

                -Nie chce mi się iść do pracy…- Wymruczał zaspany całując ją za uchem.

                Hermiona zachichotała słodko przytulając się do niego- Jeszcze się nie wyspałeś? Położyliśmy się o 12 ile ty chcesz spać kotku?- Zapytała zamykając oczy by nacieszyć się jego bliskością.

                Nie chciał jej się tłumaczyć, że prawie w ogóle nie spał dlatego pożegnali się w końcu. Dziewczyna weszła do siebie a on ziewając poszedł w drugą stronę. Nie zmierzał jednak do swojego gabinetu. Zatrzymał się dopiero gdy wszedł do swojego ojca i rozsiadł się czekając na niego by urządzić sobie tak zwaną… męską pogawędkę.

                Po upływie 10 minut jak się też spodziewał za pomocą kominka w gabinecie zjawił się jego ojciec.

                -Draco…- Lucjusz Malfoy wypowiedział imię swojego syna widocznie zdziwiony i lekko przerażony- Co ty tu robisz chłopcze? Chcesz aby twój własny ojciec dostał przez ciebie zawału?

                Młody Malfoy zaśmiał się tylko wciąż nie spuszczając z niego wzroku.

                -Ty już dobrze wiesz co ja tu robię…- Powiedział Draco a w jego glosie dało się usłyszeć złość. Podobne emocje wyrażała jego twarz. Przez całą noc zastanawiał się co ma mu powiedzieć.

                -Domyślam się, że chodzi o Pannę Granger zgadza się? Oj Draco. Zapomnij, że zgodzę się na ten ślub!

~~~~

Jak nigdy tego nie robię muszę w końcu podziękować swoim już stałym czytelnikom oraz tym nowym za to, że motywują mnie do dalszego pisania. Bez was nie wydukała bym tych nędznych wypocin jakim jest moje opowiadanie♥

Bardzo wszystkich przepraszam za błędy. Wiem, że jest ich dużo. Niestety nic na nie nie poradzę i ciesze się, że w większości tak dzielnie je znosicie.

Co do opisu sceny miłosnej. Zawsze chciałam to zrobić. Dlatego piszę tu- L.Black moja najukochańsza siostro, która jesteś przeciwna tego typu sceną piszesz się na to? Jesteś moją pierwszą czytelniczką i to ty zachęciłaś mnie do pisania. Ty pierwsza przeczytałaś początki opowiadania za nim jeszcze je opublikowałam. Więc oddaje pałeczkę tobie♥

~~~~

Co do podziękowań.

Po pierwsze jak już wspomniałam L.Black za to, że po prostu jesteś Merci!♥

Po drugie Venetii Noks, której opowiadanie Dramione przeczytałam jako pierwsze i to jej opowiadanie Dwa Światy zachęciło mnie do czytania innych opowiadań. Jestem twoją wielką fanką wras z L.Black. Z utęsknieniem śledzimy teraz Gdy jesteśmy sami!!!

Po trzecie dziękuje pozostałym czytelniczką. To dzięki wam tutaj jestem i to wam będę dedykować każdej z osobna następne rozdziały!!!♥ Kocham was.

Pytania możecie zadawać na moim asku i zawsze chętnie wam odpowiem.