Rozdział XIX

Rozdział XIX

"Jacqueline"

6 czerwca 2005

                -Draco…- wyszeptała i poczuła, że jej własny głos odmawia jej posłuszeństwa.

                Piękna Miona… Zrobił to dla niej długo przed tym jak dowiedziała się o jego prawdziwych i skrywanych przez lata uczuciach.

                -To dla ciebie kochanie…- Wymruczał do jej ucha Draco i zadowolony poprowadził ją w stronę hotelu. Czarodziej w niebieskiej szacie powitał ich należytym szacunkiem i jednym machnięciem różdżki otworzył drzwi.

                -Draco!!!

                Oboje spojrzeli przed siebie. W ich kierunku biegła młoda kobieta o blond włosach i nieskazitelnej figurze, której mogłaby jej pozazdrościć nie jedna super modelka. Ubrana była w czerwoną elegancką sukienkę i wysokie szpilki. Jedynym "nie wulgarnym" elementem jej ubioru była czarna szata zarzucona na jej ramiona.

                -Jacqueline!!!- Draco szybko powitał kobietę ściskając ją mocno a ta spuściła delikatnie wzrok zakłopotana tą sytuacją.

                Ręce precz od mojego męża…- Pomyślała zerkając na nich gry w tym momencie dziewczyna spojrzała na nią widocznie zdziwiona.

                -A to ktu, Draco?- Zapytała Jacqueline swoim nienagannym francuskim akcentem.

                -No właśnie- Powiedział uradowany przyciągając ja mocniej do siebie- To jest moja żona Hermiona- Uśmiechnął się do niej i pocałował ją czule- Przylecieliśmy tu na nasz miesiąc miodowy.

                Kobieta wyraźnie pobladła. Przyglądała się jej wciąż i delikatnie zmrużyła oczy jednak, gdy Draco spojrzał na nią uśmiechnęła się jak gdyby nigdy nic uroczo.

                - Milo cię poznać Errmiono! Mam nadzieję, że milo sphędzicie tu czas. Tak jak ja swegho czasu z Draco!!!- Powiedziała uśmiechając się w ciąż uroczo do Draco, który wydawał się być na nią wściekły za to, co powiedziała. No i miał powody!

                Czuła jak rumieńce spływają na jej policzki. Poznał ją ze swoją byłą, z którą najprawdopodobniej spędzał upojne noce w hotelu, gdy przebywał w Paryżu. W tym momencie czuła, że zbiera jej na wymioty na samą myśl.

***

                Co, za… Co ona sobie wyobrażała mówiąc takie rzeczy? To prawda spędzali tu miło czas, ale na gadaniu, śmianiu się, pracowaniu czy po prostu rozmowie. Nie było mowy o pocałunkach lub nie daj Bożę seksie. To prawda Jacqueline leciała po prostu na niego, ale on wcale nie odwzajemniał tego uczucia. W tamtym momencie cierpiał i to bardzo. Nie widywał już swojej ukochanej, która nawet nie wiedziała o jego miłości. Cierpiał, bo próbował ją sobie wyrzucić z serca i głowy. Próbował nawet w wiadomy sposób polubić dziewczynę, ale nie mógł, bo gdy tylko na nią patrzył widział w jej oczach roześmianą Hermionę.

                Doszli do błękitnych drzwi zostawiając po drodze Jacqueline. Wyjął swoją różdżkę i przyłożył ją do klamki. Nagle zamiast mocnych drewnianych drzwi mieli przed sobą przeźroczysty obłok, przez który przeszli. Znaleźli się w mgnieniu oka w pięknej sypialni. Meble wyglądały jak by były wyjęte prosto z pałacu a całe wnętrze nie odbiegało od tego. Był tu styl, szyk i na pewno mnóstwo pieniędzy, których akurat mu nie brakowało.

                Sypialnia w jego mniemaniu idealnie odzwierciedlała Mionę, która w tym momencie nie mogła odciągnąć wzroku od jedwabnych kotar przy łóżku. Ten pokój tak jak ona był po prostu idealny.

                Wolnym krokiem podszedł do niej i objął ją w pasie przytulając mocno.

                -Tu jest cudownie…- Odpowiedziała Hermiona jak by na jego nieme pytanie- Po prostu idealne…

***

                -Spałeś z nią?- Zapytała cichym głosem głaszcząc delikatnie jego nagi tors. Musiała wiedzieć. To pytanie strasznie ją nurtowało. Spojrzała mu w oczy a Draco uśmiechnął się wyraźnie rozbawiony.

                -Oczywiście, że nie. Miedzy mną a Jacqueline nic nie było. Nawet pocałunku. Kochałem i kocham tylko ciebie Miono i od wielu lat nic się nie zmieniło. Jak mógłbym się z nią przespać, gdy ty nie dawałaś spokoju moim myślą?- Zapytał i pocałował ja czule w głowę- I odpowiem na twoje kolejne pytanie. Nie spałem z żadną inną kobietą Hermiono…- Powiedział a ona oparła się na swoich łokciach patrząc na niego oniemiała- Byłaś moją pierwszą i nie żałuje tego, że zaczekałem na ciebie -Po tych słowach ich usta połączyły się w namiętnym pocałunku.

                Była jego pierwszą… To z nią pierwszy raz spał. Nie spodziewała się tego gdyż zawsze po ich miłosnych igraszkach zastanawiała się seks z iloma kobietami doprowadził go do tak wspaniałej perfekcji i uczyniło z niego wspaniałego kochanka.

***

7 czerwca 2005

                -Kochanie muszę iść szybko załatwić jedną sprawę i za godzinkę jestem- Wyszeptał i pocałował ją czule budząc ją delikatnie- Jak się dobudzisz wezwij Lulu to skrzat, który przyniesie ci śniadanie…

                -Mmm mhmm…- Wymruczała przekręcając się na drugi bok i zasnęła na nowo.

***

                Otworzyła oczy bardzo delikatnie i rozejrzała się po pokoju. Promienie słoneczne śmiało wdzierały się do ich sypialni oślepiając ją. Niechętnie wstała i naciągnęła na swoje nagie ciało satynowy szlafrok. Ciekawe, o której wróci?- Pomyślała i weszła do łazienki odrobinę zamyślona.

                Gdy wróciła wyjęła ze swojej małej torebeczki białą zwiewna sukienkę, którą ubrała na siebie i od razu wyszła z pokoju. Obróciła się i znów stała przed niebieskimi drzwiami, które od wczorajszego dnia nic się nie zmieniły. Była głodna, ale Niechciała wykorzystywać skrzata do tej roboty. Udał się do recepcji zbudowanej w całości z chmury i jakiegoś niebiańskiego pyłu.

                - Czym mogę służyć Madame Malfoy?- Zapytał ciemno skóry mężczyzna ubrany w błękitną szatę w taką samą jaką widziała wieczorem u czarodzieja przed hotelem. Uśmiechnął się do niej szczerze a sama to odwzajemniła.

                -Chciała bym zjeść śniadanie… ale Niechciała bym wykorzystywać domowych skrzatów…- Powiedziała trochę speszona swoimi wymaganiami.

                Recepcjonista wciąż z wesołym uśmiechem na twarzy pokiwał głową i zaprosił ją do kawiarni gdzie zajął się nią kolejny pracownik. Był młody, dobrze zbudowane i miała wrażenie, ze zdecydowanie młodszy od niej.

                -Otu karhta dań Madame Malfoy? Chiba, że życzy sobię Madame coś specjalnego?- Zapytał pogodnym głosem przyglądając się jej.

                -Poproszę herbatę i naleśniki to wszystko- Powiedziała oddając mu kartę. Mężczyzna szybko odszedł a ona zaczęła rozglądać się po pomieszczeniu i ludziach którzy się tam znajdowali. W samym środku sali siedziała Jacqueline w niebieskiej przyległej sukience popijając kawę z porcelanowej filiżanki. Była naprawdę śliczna a długie blond włosy dodawały jej uroku.

                Nigdy nie narzekała na swój wygląd ale musiała przyznać się przed samą sobą, że zazdrościła jej gdyż miała wszystko czego ona sama nie posiadała.

                Po chwili doszło do niej jednak to, że się myliła. Ona miała coś czego ta nie miała. Coś czego ona chciała a wiedziała, że tego nie odda. Miała Dracona…

                Jacqueline zauważyła ją i z niesmacznym uśmieszkiem wstała od swojego stolika i seksowny krokiem podeszła do niej.

                -Witaj Erhmiono… Miono?- Powiedziała jak by właśnie coś ją olśniło- Milo cię znów widzieć… A gdzhie nasz kochani Draco?

                -Miał bardzo ważną sprawę do załatwienia powiedział, że niedługo wróci- Odrzekła a w tym czasie przyniesiono jej śniadanie- A teraz jeśli nie masz nic przeciwko zjem w samotności- Uśmiechnęła się równie złośliwie co ona.

***

                21 czerwca 2005

                Dni mijały a lato rozbłysło pełną parą nad Paryżem. Ich miesiąc miodowy dobiegał końca a oni zwiedzili każdy zakamarek magicznego świata.  Ich miłość rozkwitała a ona czuła się świetnie, błogosławiony stan doskonale jej służył.

                Powrót do domu jego miotłą ciągnął się niemiłosiernie. Przez cała drogę tuliła się do jego pleców rozmyślając o wszystkim co się tam wydarzyło. Doszła do wniosku, że oprócz spotkania okropnej Jacqueline ich wypad był przecudowny.

***

                Zszedł ostrożnie z miotły zaraz po niej.

                -Nareszcie w domu. Paryż jest cudowny to fakt… ale nie ma jak w domu. Miono..?- Zapytał i odwrócił się do tyłu chcąc zapytać ją o jego różdżkę którą trzymała i wtedy ja zobaczył. Trzymała się mocno za brzuch osuwają się na ziemie…

~~~~

Przepraszam, przepraszam i jeszcze raz przepraszam za opóźnienie!!! Ta pogoda mnie dobija... :(  Za gorąco... Mam nadzieję, że ten rozdział wam się spodoba chociaż ja nie jestem z niego w ogóle zadowolona.

Kocham was za to, że cierpliwie wytrzymaliście ten tydzień;****

Pozdrowienia dla L.Black która jest w Zakopanym L:) I trochę muszę się przyznać, ze nie mogłam się zebrać w sobie po jej 18-stce :*** Kocham♥ Jak u Toma? Zabrałaś go ze sobą? :D

Dziękuje barzo♥